גלאז איז א הארט און שוואך מאטעריאל. אבער, אזוי לאנג ווי עס ווערט געשמעלצן ביי הויכער טעמפעראטור און דערנאך שנעל געצויגן דורך קליינע לעכער אין זייער פיינע גלאז פיבערס, איז דער מאטעריאל זייער פלעקסיבל. דאס זעלבע איז גלאז, פארוואס איז דער געווענליכער בלאק גלאז הארט און שוואך, בשעת דער פיבראסיקער גלאז איז פלעקסיבל און בייגיק? דאס איז טאקע גוט מסביר דורך געאמעטרישע פרינציפן.
שטעלט זיך פאר אז איר בייגט א שטעקן (אויב עס איז נישטא קיין בריטש), און פארשידענע טיילן פונעם שטעקן וועלן ווערן דעפארמירט אין פארשידענע גראדן, ספעציפיש, די אויסערליכע זייט ווערט אויסגעצויגן, די אינערליכע זייט ווערט צוזאמענגעדריקט, און די גרייס פונעם אקס בלייבט כמעט אומגעביטן. ווען מען בייגט עס אין דעם זעלבן ווינקל, ווי דינער דער שטעקן, אלץ ווייניגער ווערט די אויסערליכע זייט אויסגעצויגן און אלץ ווייניגער די אינערליכע זייט ווערט צוזאמענגעדריקט. מיט אנדערע ווערטער, ווי דינער, אלץ קלענער דער גראד פון לאקאלער צוגאנג אדער קאמפרעסיווער דעפארמאציע פאר דעם זעלבן גראד פון בייגן. יעדעס מאטעריאל קען דורכגיין א געוויסן גראד פון קאנטינעווער דעפארמאציע, אפילו גלאז, אבער שוואכע מאטעריאלן קענען אויסהאלטן ווייניגער מאקסימום דעפארמאציע ווי דאַקטילע מאטעריאלן. ווען די גלאז פיבער איז גענוג דין, אפילו אויב א גרויסער גראד פון בייגן פאסירט, איז דער גראד פון לאקאלער צוגאנג אדער קאמפרעסיווער דעפארמאציע זייער קליין, וואס איז אינעם לאגער-ראנג פונעם מאטעריאל, אזוי וועט עס נישט צוברעכן.
פּאָסט צייט: יולי-04-2022
